Hindi namin alam na magkakaron siya ng MALUBHANG SAKIT! - Raqi's Secret Files (April 24, 2024)
01:51.7
nagbabahagi ng kwento ng aking buhay.
01:59.3
Hindi ako magaling magsulat ng kwento, pero sana
02:04.7
ng mga tagapakinig mo.
02:10.0
E tago mo na lang ako sa pangalang Ina.
02:14.2
Pang-anim sa walong magkakapatid na puro babae.
02:21.3
ang aking secret file.
02:31.0
O Ina, malapit ka ng mag-college. Anong kurso ba kukunin mo?
02:39.6
Tanong sa akin ni Ate Maria.
02:41.8
Nung minsan ay nagkausap kaming dalawa sa labas ng bahay namin.
02:47.8
Gusto kong mag-criminology ate.
02:52.8
Sabay ngiti sa kanya.
02:59.8
Kaya lang, sino magpapaaral sakin?
03:03.8
Hindi naman kaya nila mama, diba?
03:06.8
Tanong ko kina Ate Maria.
03:13.8
Sagot niya sa akin.
03:18.8
Kaya nga ako mag-aabroad, diba?
03:21.8
Pagbutihin mo nang sa ganun.
03:24.8
May makapagtapos man lang sa ating magkakapatid.
03:32.8
Pagbubutihin ko, promise.
03:36.8
Sagot ko sa kanya.
03:39.8
Nako, huwag muna magbo-boyfriend-boyfriend, ha?
03:43.8
Sabi niya sa akin.
03:46.8
Wala naman akong balak pa sa ganyan, ate.
03:49.8
Aral muna ako, siyempre.
03:52.8
Para matulungan kita sa mga gastusin.
03:55.8
At para mapaaral din natin si Narea tsaka si Kat.
04:02.8
Sagot ko sa kanya.
04:04.8
Mabuti naman kung ganun.
04:07.8
Para maipagawa rin natin ang bahay natin.
04:12.8
Medyo matanda na rin tong bahay.
04:16.8
Sabi pa ni Ate Maria.
04:22.8
Sagot ko kay Ate Maria.
04:25.8
Yan ang naalala ko na napag-usapan namin ni ate bago siya umalis papuntang abroad para magtrabaho.
04:32.8
Months after, enrollment na for college.
04:36.8
Dahil sa first time kong pumunta sa school na yun ay sinamahan ako ni mama.
04:42.8
Pero ang nakakatawang pangyayari ay hindi criminology ang kurso na in-enroll ko.
04:53.8
Kasi nung time na yun nalaman ni mama na criminology ang kurso na gusto ko hindi siya pumayag.
05:00.8
Kaya BS Pharmacy ang kinuha ko.
05:03.8
Fast forward to 2018.
05:06.8
Fourth year college na ako.
05:09.8
Hindi madali ang journey ko sa pag-aaral ko.
05:12.8
Kasi financially struggling kami.
05:19.8
Hindi sapat yung merong kapatid na nag-aabroad para sumuporta.
05:29.8
Kaya tinitipid ko talaga kung anuman yung meron ako.
05:34.8
Then one day nag video call kami ni ate Maria.
05:38.8
Ipinakita niya sakin yung ilong niya.
05:44.8
Tinawanan niya lang yung sugat sa ilong niya.
05:50.8
Ilang araw na raw yung ganun.
05:55.8
Hindi naman daw niya nakangot.
05:59.8
Kaya nakapagtataka kung bakit siya nagkasugat ng ganun sa ilong niya.
06:01.8
Pinakita niya rin sakin yung mga dot-dot na pula sa balat niya.
06:11.8
Nakakalat sa braso niya.
06:16.8
Naalala ko yung sinasabi ng instructor namin.
06:20.8
Since yung work namin or yung magiging work ko e nasa ganung field.
06:30.8
At ang sabi, pag may mga ganung lumalabas sa katawan, magpa-check up na lang.
06:43.8
Yun ang sinabi ko kay ate Maria.
06:46.8
Magpa-check na lang siya para sure kami kung ano yun.
06:50.8
Yun din naman daw ang sabi ng amo niya.
06:53.8
Kasi nagwaworry daw ito sa kanya.
06:57.8
Namamayat din kasi siya bigla.
07:07.8
Inisip ko hindi naman siguro malalayo.
07:14.8
Baka skin problem.
07:21.8
Dan yung inakala namin wala.
07:25.8
E hindi namin akalain.
07:29.8
Na malubhang sakit pala.
07:35.8
After 2 days, nung nalaman namin na sinamahan siya ng amo niyang magpa-check up.
07:41.8
Sinend niyang result sa akin.
07:43.8
Pinabasa niya sa akin pero wala akong maintindihan kasi parang,
07:47.8
Parang noodles yung ibang nakasulat sa papel na alam kong yun ang result sa test niya.
07:55.8
Tinanong niya ako.
07:58.8
Ay na, alam mo ba kung paano basahin yan?
08:01.8
Sagot ko, nako ate hindi. Ano raw ba ang resulta?
08:06.8
In-explain ba sa inyo?
08:09.8
Dan sabi ni ate, oo ay na.
08:13.8
In-explain sa amin ng doktor ko.
08:16.8
Tinanong ko kung ano.
08:18.8
Dan sabi niya, leukemia.
08:22.8
May leukemia raw ako sabi ng doktor.
08:24.8
Nanlamig ako sa narinig ko.
08:27.8
Hindi ko alam kung anong ire-react ko sa sinabi ni ate Maria sa akin nung time na yun.
08:32.8
Dan sabi ko, sure ba yan ate? Baka naman nagkamali lang yung doktor.
08:36.8
Magpa-second opinion kaya kayo.
08:39.8
Hindi ko na alam kung paano nasabi ni ate Maria sa mga magulang namin yung kalagayan niya.
08:45.8
Dahil nangyari niya, hindi ko na alam.
08:48.8
Hindi ko na alam kung paano nasabi ni ate Maria sa mga magulang namin.
08:52.8
Yung kalagayan niya dahil nabisi ako sa school.
08:56.8
Graduating na rin kasi ako that time.
08:59.8
Nakailang doktor na rin daw pala sila sa abroad pero ganun pa rin ang resulta.
09:04.8
Kaya napag-desisyonan ng amo niya,
09:07.8
Nayuuwi na lang siya.
09:10.8
Para may mag-aalaga sa kanya habang nagpapagaling siya sa sakit niya.
09:15.8
Kinuhaan siya ng ticket ng mga amo niya.
09:18.8
Hinatid agad sa airport.
09:21.8
Kaya naman nila, e wala naman silang magagawa.
09:25.8
Dahil kailangan ng matinding pahinga ni ate Maria.
09:28.8
Dumating na si ate Maria sa Pinipinas.
09:31.8
Pero hindi muna siya umuwi sa probinsya namin.
09:34.8
Nagstay muna siya ng ilang araw sa Maynila.
09:40.8
Dahil gusto niya na makasiguro magpapalaboratory rin daw siya.
09:45.8
Kasi baka nga nagkakamali lang yung mga doktor doon.
09:53.8
Ganun pa rin ang resulta.
10:00.8
So pag uwi sa amin.
10:03.8
Kahit alam kong nasasaktan ang lahat.
10:09.8
Lalong lalo na ang mga magulang namin.
10:15.8
Ay pinaramdam pa rin namin sa kanya na parang wala lang.
10:21.8
Parang wala naman siyang sakit.
10:26.8
Then dumating na yung mga araw na kinatatakutan namin.
10:33.8
Yung unti-unti na siyang manghihina.
10:36.8
Yung unti-unting bibigay na yung katawan niya.
10:40.8
Ilang buwan kaming pabalik-balik sa ospital para salihinan siya ng dugong.
10:46.8
halos isang buwan siya nag-i-stay sa ospital.
10:50.8
Kasi matagal bago makahanap ng dugo na match sa kanya.
10:54.8
AB plus kasi siya.
10:57.8
At ni isa sa amin,
10:59.8
walang kapareho sa kanya.
11:02.8
Minsan kung walang pasok ang mga kapatid ni ate Maria,
11:08.8
eh isa ako dun sa mga nagbabantay sa kanya.
11:12.8
Grabe na ang ipinayat niya.
11:15.8
Alam kong mahihirapan na rin siya.
11:21.8
Pag tinitingnan ko yung ate ko.
11:25.8
Yung ate ko na napakabuti sa lahat.
11:28.8
As in, yung ang bait-bait sa lahat.
11:32.8
Yung parabang walang problema.
11:35.8
Yung parang walang ibang ginawa kundi ang magsakripisyo para sa pamilya niya.
11:42.8
Nakakadurog ng puso.
11:45.8
Pag pinagmamasdan ko siya,
11:50.8
Kasi may ganun siyang klaseng sakit.
11:54.8
Traidor na sakit.
11:57.8
At kahit may sakit na siya, eh siya pa rin ang pinakamasayahin sa aming magkakapatid.
12:02.8
Kahit na maglabas-pasok siya sa ospital,
12:05.8
at kahit siya ang nakakonfine,
12:08.8
at kami lang ang mga watcher niya na palaging nagtatanong kung okay lang siya.
12:12.8
Siya pa yung mas madalas magtanong sa amin kung okay lang daw kami.
12:17.8
Kung gusto naming matulog,
12:19.8
tabi na lang daw kami sa kanya.
12:21.8
Kesa sa mahirapang kaming matulog,
12:24.8
na nakayukulang sa bangko.
12:31.8
Yung siya na nga yung pasyente.
12:34.8
Yung siya na nga yung nasasaktan.
12:37.8
Yung hindi lang isa,
12:40.8
yung nakatusok na karayom sa kanya.
12:44.8
Pero ibang tao pa rin yung iniisip niya.
12:47.8
Kami pa rin yung iniisip niya.
12:58.8
siya yung may sakit.
13:01.8
Deserve niya ba yun?
13:03.8
Parang hindi naman.
13:06.8
December 25, 2018.
13:10.8
Hindi ko unang beses sa ospital magpasko.
13:21.8
Pero first time kong magpasko sa loob ng ospital nakasama si ate Maria.
13:29.8
Alam kong malungkot siya kasi gustong gusto niya nang umuwi.
13:34.8
Ako naman. Gusto ko rin naman.
13:38.8
Gusto ko na rin umiyak.
13:46.8
Nagihirap yung puso ko na makita yung ate ko na nahihirapan sa sitwasyon niya.
13:55.8
Pinipigilan ko nga lang yung mga luha ko eh.
13:59.8
Kaya nung hindi ko na talaga kinaya, nagpaalam muna ako sa kanya na magbabanyo muna ako.
14:06.8
Ayokong makita niya ako umiiyak kasi ayokong mag-alala siya.
14:14.8
Matindi dito, pinapatawa niya pa ako kahit siya'y umaysakit.
14:21.8
Dapat daw maging strong ako.
14:24.8
Para pag dumating yung December 30,
14:28.8
Payagan na kaming lumabas.
14:34.8
Sabi ko nga sa kanya, dapat kumain siya nang marami para lumakas yung katawan niya.
14:41.8
At sana makahanap na kami ng isang bag ng dugo niya kasi yun na lang yung kulang.
14:47.8
Isang bag na lang ng dugo para maging okay na siya.
14:57.8
Sa awa naman ng Diyos may nag-donate.
15:00.8
Nung nalaman namin,
15:02.8
agad naming isinalin sa kanya yung dugo.
15:05.8
Kinausap niya ang nurse niya na kung pwede,
15:12.8
Gusto niya raw kasi nasa bahay na mag-celebrate ng New Year.
15:17.8
Ayaw pa sanang pumayag ng nurse pero hindi siya tumigil.
15:22.8
Sa kakapilit na umuwi na.
15:26.8
Pinapirma na lang siya ng waiver.
15:29.8
Kaya nung pumayag na nga,
15:32.8
sobrang saya ni Ate Maria.
15:41.8
pinakamasaya na New Year sa buong buhay ko.
15:47.8
pinakamasayang New Year naming lahat.
15:50.8
Buo kaming pamilyang nag-celebrate.
15:53.8
First time din naming narinig kumanta sa video kasi Ate Maria.
16:01.8
at umingiyak nga si Mama pagkarinig niya kay Ate
16:04.8
habang naghahanda sa mga pagkain.
16:12.8
Ang saya-saya nun.
16:15.8
Fast forward to April 2, 2019.
16:20.8
Sa wakas, graduate na ako.
16:24.8
Dalawa sina Mama at Ate Maria ang umaten ng graduation ko.
16:30.8
Masayang-masaya talaga sila na makitang nagmarcha ako.
16:35.8
Masaya rin ako, syempre.
16:39.8
kung hindi dahil kay Mama,
16:41.8
at kung hindi dahil kay Ate Maria,
16:44.8
e baka hindi ako nakapagtapos ng pag-aaral.
16:48.8
And since graduate na ako,
16:50.8
naghanap agad ako ng trabaho.
16:52.8
Kahit hindi na muna mag-board exam.
16:56.8
Hindi rin kasi ako,
16:58.8
makapag-aaral ng gusto.
17:03.8
Dahil pabalik-balik si Ate sa ospital.
17:08.8
Yung mga kapatid pa naming iba nag-aaral pa.
17:12.8
Kaya ayokong mahinto sila.
17:15.8
So nagpaalam akong magtrabaho na lang muna.
17:18.8
At pumayag naman sila.
17:20.8
Hindi nagtagal nakapasok ako agad sa isang pharmacy and convenience store sa isang city malapit sa probinsya namin.
17:27.8
Namasukan ako bilang pharmacy assistant.
17:32.8
June 13, hindi ko alam kung bakit ang sayasaya ko nung araw na yun.
17:37.8
Kahit sobrang pagod ako.
17:45.8
Yun pala yung kasiyahan kong yun.
17:49.8
Ay may kapalit na sobrang sakit.
17:55.8
Pag open ko ng inbox ko.
17:58.8
Nakita ko yung text ng isa kong ate.
18:01.8
Mag-text ka pag nakaungi ka na ng bahay.
18:10.8
Pag open ko ng account ko sa FB.
18:16.8
May nag-message sa akin.
18:25.8
Tanong ko sa sarili ko.
18:32.8
Ay sorry, wrong send.
18:35.8
Reply niya sa akin.
18:38.8
So binaliwala ko na lang.
18:41.8
At ang hindi ko kinaya ay yung mga susunod pang mensahe sa akin.
18:55.8
Sunod-sunod ang mga mensaheng natanggap ko ng pakikiramay.
19:04.8
Nagtaka ako bakit sinong namatay?
19:12.8
Then I got a message.
19:15.8
Mula sa asawa ng pinsan ko na nasa Kuwait.
19:18.8
Imagine, pati nasa abroad.
19:20.8
Nag-condolence din samantalang ako na nasa Pilipinas.
19:24.8
Hindi ko alam kung sinong namatay.
19:32.8
Magkakondolence eh sino ba kasing namatay?
19:35.8
Pumasok sa isip ko ay ang lola ko.
19:39.8
Since siya lang naman yung matanda sa pamilya namin.
19:43.8
Eh ang lakas-lakas pa naman ang lola ko.
19:50.8
Then another message from my cousin.
20:01.8
I replied, kaka-out ko palang sa work ate, bakit?
20:10.8
Wala lang, kumusta na?
20:11.8
Si ate Maria, kumusta na siya?
20:14.8
Sagot ko, okay naman ate, tumawag ako dun kahapon.
20:18.8
Ang sabi ni mama, babalik daw sila sa pagamutan.
20:23.8
Hindi pa ako nakakatawag sa bahay.
20:26.8
Gabi na rin kasi nung nagkausap kami, kaya siguro hindi ko na naistorbo.
20:34.8
Dan sabi niya, ganun ba?
20:36.8
Sige, ingat ka sa pag-uwi mo.
20:43.8
Wala akong ka-ide-idea sa mga nangyayari.
20:49.8
Loading ako as in.
20:54.8
Dan yung isang ate ko, nag-text sakin.
20:57.8
Ay na, nakauwi ka na ba sa bahay? Tawag ka.
21:05.8
Kahit hindi pa ako nakauwi, eh tumawag na ako sa bahay.
21:14.8
Yung isa kong ate yung nakasagot.
21:19.8
Nasa bahay ka na ba?
21:26.8
Sagot ko sa kanya, wala pa, may hinihintay pa ako.
21:33.8
Sagot ni ate sakin, saka na pag nasa bahay ka na, tawag ka na lang ulit.
21:39.8
Then I asked, ano ba kasing nangyari? Sabihin mo na lang kasi.
21:46.8
Dan sabi ni ate, wait, bigay ko kay mama yung cellphone, sandali.
21:56.8
Dan si mama, sabi, hello Ayna, sa bahay ka na ba?
22:03.8
Wala pa ma, sagot ko.
22:07.8
Ano ba meron? Tanong ko.
22:18.8
Maya maya pa narinig ko ng pagigbi ni mama.
22:28.8
Dan sabi ko, ha? Ano ma? Diba ang sabi mo sakin kahapon babalik kayo?
22:35.8
Dapat kanina yun, diba? Paano?
22:39.8
E di nag-iiyakan na kami ni mama sa tawag.
22:43.8
Hindi ko alam kung paano na nga ako nakatawag ng tricycle eh.
22:47.8
Basta habang nasa trial ka, ako pinipigilan ko yung paghigbi ko.
22:51.8
Pero yung luha ko nagsisilabasan na.
22:54.8
Iniwang ko na si Mary, hindi ko na siya na-etext.
22:58.8
Siya yung inihintay ko eh. Nauna na ako umuwi.
23:02.8
Pagdating ko sa bahay, hindi ako pumasok sa kwarto kasi tulog yung iba kong kasamang border doon.
23:14.8
Doon maya-maya...
23:25.8
Nagtataka sila kung anong nangyayari sa akin.
23:32.8
Doon ko sinabi na wala na si ate Maria.
23:41.8
Bakit hindi ko naisip agad si ate Maria kanina sa mga message ng mga tao sa akin?
23:49.8
Doon tumawag ako kay mama, sabi ko umuwi na ako.
23:53.8
Hindi pumayag si mama dahil anong oras na raw.
23:56.8
Alas 12 na ng madaling araw.
23:59.8
Bukas na lang daw ako ng maaga umuwi. Baka kung ano pang mangyari sa akin.
24:04.8
Nauunawaan ko naman siya kaya hindi na ako nagpumilit.
24:08.8
Buong gabi iniiyak ko lang yun.
24:11.8
Hanggang sa nag-umaga na.
24:14.8
Nag-empake ako ng ilang damit ko.
24:17.8
Nagpaalam ako sa BFF ko na uuwi muna.
24:20.8
Gusto niya raw sanang sumama.
24:23.8
Pero hindi pwede kasi hindi siya nakapagpaalam.
24:32.8
Pauwi sa probinsya namin.
24:34.8
Pagdating ko sa bahay.
24:36.8
May mga tao na doon.
24:38.8
Nakita nila akong bumaba sa bus.
24:41.8
Tahimik lang ako naglakad papasok sa bahay.
24:46.8
At pagpasok ko agad sa pintuan nakita ko si ate Maria na nakahiga sa higaan.
24:53.8
Nakatakip siya ng puting kumot.
24:57.8
Hindi ko na napansin kung sino-sino yung mga nandoon.
25:01.8
Kaya ate Maria lang ang nakatuon ang mga mata ko.
25:06.8
Gusto kong umiyak pero wala nang mga luhang lumalabas sa mga mata ko.
25:13.8
Then umupo ako sa tabi ni ate.
25:16.8
Hinila ako unti-unti pababa yung puting kumot na nakatakip sa kanya.
25:25.8
Nandun pa rin yung sugat niya sa ilong.
25:29.8
At mas lalong lumaki yun.
25:32.8
Pero yung kagandahan niya nandun pa rin.
25:38.8
Pinagmamasdan ko siyang maingit.
25:43.8
Nakakapang hinayang na isang mabuting tao ang mawawala sa mundong to.
25:53.8
Pero ganun siguro talaga ang buhay.
26:02.8
Tulog sa umaga, gising sa gabi.
26:08.8
Ganun ang naging setup namin sa ilang araw na lamay.
26:12.8
Ako ang gising buong gabi habang sila ay tulog.
26:16.8
Sa umaga naman ako ang tulog, sila ang gising.
26:23.8
Marami namang taong nakikivigil.
26:26.8
Ako ang nag-aasikaso sa mga bisita.
26:31.8
Simula sa unang araw ng lamay hanggang sa uling gabi.
26:36.8
Isang beses lang ako tumingin sa loob ng kabaong ni ate Maria.
26:42.8
Ayaw ko kasing tumingin.
26:45.8
Ayaw kong tingnan na nasa loob na siya.
26:48.8
Kasi doon ko nararamdaman yung sakit.
26:52.8
At hindi pa rin ako makapaniwala.
26:56.8
Last day na niya, nasa simbahan na kami.
27:02.8
Ako ang tinawag para magbigay ng mensahe para kay ate Maria.
27:08.8
Hindi ko alam kung ano yung mga sinasabi ko noon sa harap ng maraming tao nung araw na yun.
27:14.8
Para akong wala sa sarili ko.
27:17.8
Ayaw ko pa nga sanang tumayo pero pinilit na nila ako.
27:22.8
Pagkatapos kong magsalita sa harap, maraming umiiyak.
27:28.8
Ang daming tao, ang daming nagmamahal sa kanya.
27:36.8
Tinawag na kami uli para sa pagbabasbas.
27:43.8
Sabi ko sa mga kapatid ko.
27:49.8
Ayaw kong tumayo.
27:52.8
Ayaw kong makita siyang nasa loob ng kabao.
27:56.8
Ang dami pa kasi naming pangarap para sa pamilya namin pero bakit?
28:01.8
Bakit nasa loob na siya?
28:05.8
Dahil nilapitan ako ng tita ko para alalaya na tumayo.
28:10.8
Sumama na lang din ako.
28:14.8
Ako ang nasa pinakahuling linya.
28:18.8
Kahit ayaw ko, wala na akong magawa.
28:27.8
It's been almost five years.
28:33.8
Pero yung sakit sa tuwing nakikita ko.
28:36.8
Yung mga magagandang ngiti ni Ate Maria sa litrato niya.
28:40.8
Eh para bang kinukurot ang puso ko.
28:48.8
Hindi lang ako yung nakakaramdam ng ganito kundi ang parents ko at ang buong pamilya ko.
28:56.8
Pero kahit ganun pa man.
28:59.8
Eh masaya na rin kami.
29:02.8
Kasi hindi na siya nagdusa pa nang matagal.
29:06.8
Pinagpahinga na siya nang may kapal.
29:12.8
Tumayman ng Maria.
29:16.8
Na pinaka sa lahat.
29:25.8
Pinaka mapagmahal.
29:27.8
Pinaka maalalahanin.
29:32.8
Kung nasan ka man ngayon.
29:35.8
Gusto ko lang sabihin na.
29:39.8
Tapos na sa pag-aaral si Nareya.
29:44.8
At yung bunso naman na.
29:46.8
At yung bunso naman natin.
29:53.8
Second year college na.
29:57.8
Huwag kang mag-alala.
30:00.8
Okay lang kami rito.
30:04.8
Sana masaya ka nandyan.
30:07.8
I really really miss you manang namin.
30:12.8
Hindi ko man nasabi sa'yo to.
30:14.8
In person ang buhay ka pa.
30:19.8
Pero gusto ko parang iparating sa'yo.
30:22.8
Na love na love kita.
30:25.8
Love na love ka namin.
30:32.8
Hanggang dito na lang po DJ Rocky.
30:41.8
Ang aking secret file.
