#GuMKPayongKapatid | Masarap anilang maging panganay dahil pwede kang mag-unli utos. Pero paano kung si panganay, kailangan biglang magpaka-nanay o tatay? #GudMorningKapatid #News5 Follow News5 and stay updated with the latest stories! https://www.facebook.com/News5Everywhere https://twitter.com/News5PH https://www.instagram.com/news5everywhere/ https://www.tiktok.com/@news5everywhere 🌐 https://www.news5.com.ph

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

Kapag panganay, otomatik na kaagapay ni nananay at tatay.

Mulayan sa gawaing bahay hanggang sa paggabay sa mga nakababatang kapatid.

Pero mahirap kung ang responsibilidad ng magulang tuluyan ng ipinasas sa panganay.

Yan ang sitwasyon ni Frizel na tumatayo ng nanay sa tatlo niyang nakababatang kapatid.

Si Frizel na ang nagpapaaral at nagtutusto sa pang-araw-araw na pangangailangan ng kanyang mga kapatid.

Three years, four years ago po, dun po ako nag-start mag-provide for my siblings po.

So yung mga father po nila is may kanya-kanya na pong family.

And then yung mother po kasi namin is, kumbaga parang ako po yung mother ko po is parang tinanong,

nalikuran na po ako and sila po.

Aminado si Frizel na hirap siyang pagsabayin ang pag-aaral at pagkatrabaho.

Sinasabi naman ng father ko na parang hindi mo naman sila responsibilidad,

bakit ikaw ang nagpapaaral.

Pero sa sarili ko kasi talaga,

pinaka-importanting tao yung mga kapatid ko sa akin na gusto kong makita silang okay,

gusto kong makita sila na makapagtapos.

Aminado si Frizel na maraming beses na siyang napagod.

Pero hindi raw niya magawang tumigil.

Totoo yung iniisip ko na pag tumigil ako, paano sila?

Yun yun, palaging paano sila?

Pero gusto ko palaging ipakita sa kanila na may isang tao na lumalaban para sa kanila.

So kahit anong pagod, kahit anong hirap, sila talaga yung dahilan.

Payo ng eksperto, dapat matutunan ni Frizel na ipagbuni ang kanyang achievements, maliit man o malaki.

Importante yun kasi yun ang bubuo ng pagkatao o yung self-esteem mo,

yung paniniwala mo sa iyong sarili.

And at the same time, yung self-efficacy, yung paniniwala mo sa iyong kapasidad

na maaaring makatulong para maging springboard for the next day.

Thank you.

Thank you, baby.

I love you.

I love you, baby.

Naku, si Frizel.

Ang dami siguro nakaka-relate ni Frizel.

Pero hindi lahat ng panganay, hindi lahat ng mga sitwasyon na ganyan, actually,

parang ganyan ka, sabihin na nating, severe?

Kasi parang wala na, grabe rin yung binubuha niya.

At tatanong ko yung mga, nandito mga panganay, ito ba ay something that you can relate to?

Yung mga panganay.

Ah, mga panganay talaga.

Ay, naku, yung mga panganay talaga.

Wow!

Wow!

Ikaw bilang munso.

Alam mo, ikaw makutosan.

Ikaw ang dakilang utusan.

Ah, hindi.

Nay, tayo.

O, lalaki.

Sumbo.

Dakilang sumbo.

Meron.

Kaya di ba sabi nga kanina, naan yun, pwede kang magutos, ikaw ang boss.

Pero lahat ng responsibilidad.

Pero ako kasi, mami, palagay ko ang pagiging panganay is actually an honor.

Pag ikaw ang una kasing anak, ikaw ang tagapagbibigay.

Lala ng bandera ng pamilya ninyo.

Ikaw ang tinitignan ng lahat ng ibang mga tao, mga pamilya, kaibigan, at mga nakakilala sa magulang mo.

Kasi, sabi nila, di ba, ang mga anak daw natin ay pinapalaki natin.

Pero ako, naniniwala ako na ang mga anak natin ang nagpapalaki sa atin.

At kapag panganay ka, kapag may opportunity kang tumulong sa pamilya, I think kung bukal sa loob mo, you should do it.

Pero, hindi ito obligasyon.

Para sa akin.

Kasi si Kap, hindi ko inuobligay yan.

Lagi ko sinasabi sa kanya, anak, alam mo ba, napakaswerte mo dahil hindi ka tahinihingan ng kahit na ano para paarali ng mga kapatid mo.

Si Kap na panganay mo.

Si Kali, oo.

Kali na panganay mo.

Pero ako kasi, mami, I started working at 12 years old.

Nagkaroon ako ng kapatid na may leukemia.

Tulong-tulong kami.

Kasi hindi naman pwedeng tatay ko lang ang gagawa niyan, or nanay ko lang.

At dahil panganay ako, nakita ko yun na, parang I brought it upon myself.

At na, ay kung pwede ako, kasi kinuha kong artista, mami eh.

Na-discover ako, ganun siya eh.

Tapos naisip ko, ay kung ang Diyos nga ay gumagawa ng paraan para mabigyan ako ng oportunidad,

huwag ko yung sayangin para makatulong sa pamilya.

But again, iba yun.

Kasi iba-iba ang circumstances ng mga tao.

Pati sa kay Rizel, sa kanya kasi merong paglisan yung kanyang ina, diba?

So, matic na parang kailangan niya talagang gawin.

Pero sa akin,

I'm sure naman ang nanay at tatay ko, hindi naman nila din ako gustong obligahan.

Pero ako na yun.

Kapag panganay ka, may instinct ka na tumulong.

Instinct sa'yo na maging protective sa mga kapatid ko.

Kung anong meron ako, dapat meron sila.

Ganun ako.

May instinct ka ba?

Oo, meron, meron.

Actually, in fairness naman kay Justin, nakikita natin niya pag daladala niya dito yung kanyang bunsong kapatid.

At saka mapamilya siya talaga, mami.

Yes.

Pero mahirap, of course, diba? Mahirap talaga.

Pero wala, parang feeling ko kasama din yun sa kultura dito sa Pilipinas na tulungan, as the impulse said, no?

Yes.

And yun, parang ako din, working student din ako.

I worked my way through college, ganun.

Commercials din ako nung bata ako, diba?

So parang meron ko sa sariling spending power kahit pa paano, diba?

Minsan tulong-tulong din, diba?

But, yun, tulungan.

Tulungan.

Oo.

And it's in your nature din, eh.

Ako naman, mami, kasi medyo iba yung dynamics ko siguro because for a long time I was an only child bago ako nagkaroon ng mga kapatid.

So super agree ako sa sinabi ni Mama Dims na innate na sa amin yun.

Pag naging, bigla ka nagkaroon ng kapatid, bigla kakaroon ka ng, gusto mo maging protective, ano?

But growing up also, just to share my story, I started working also very young.

Twelve pa lang nag-audition na ako.

But that's because I also wanted to help my family naman at that time kasi hindi kami masyadong well off.

So more of, yung pressure.

Hindi ko man nakuha sa pagpaalaga sa mga kapatid in a financial matter, in a financial way.

More of, nafeel ko naman yun sa family ko, sa parents.

Pero just the same, yung saludo ko kay Fricel.

Kasi, diba, para i-devote mo na yung buhay mo para sa mga kapatid mo.

And she had to step up, eh.

And she knew she had to do it.

And bukal yun, open yun sa loob niya, diba?

Yun yung dun ako saludo sa kanya.

Kasi dun makita yung tunay na pagmamahal bilang na mga ate at kuya.

Basta sabi ko lang, kahit hindi ka panganay, makakarelate ka pa rin.

Oh, yes.

May hesitancy, Jess. Huwag ako.

Definitely, especially sa panahon ngayon.

Kasi nung kabataan namin, sa totoo lang, dahil maganda rin yung spacing ng pagkakapanganak sa amin.

Pantay-pantay ng tigta-tatlong taon.

So nagkakaroon ng pagkakataon maging bata yung bawat isa sa amin.

Na meron kang gabay na mas matanda sa iyo.

Nang three years old.

At the same time, walang pressure doon sa mga kapatid ko.

Ibig sabihin, na-enjoy ko yung pagkabata ako.

Dahil at kanya may may kanya-kanyang linya sa buhay.

Na sinusuportahan ng mga magulang namin.

Pero hindi lahat ng pamilya, gano'n ang kinalalakyan o ang karanasan.

Pero ngayon, mas nararamdaman ko yung pressure ng pagtulong sa pamilya.

Only because ako na lang din yung walang pamilya.

So lahat sila, meron ng ibang tao na iniintindi.

So ako yung sarili ko lang, sa totoo lang, yung iniintindi ko.

So ibig sabihin, mas ngayon ko nararamdaman yung pressure na ako naman yung susuporta doon sa pamilya ko.

Doon kayo sa lahat kayo, it seems na meron pa rin kayong choice.

Pero marami katulad ni Pfizer na parang wala ng choice.

So siguro yun ang unang kailangan malaman, kailangan pag-usapan nyo,

tingnan nyo kung meron ba talagang parang meron tayong konting spasyo dito

na pwede ako mamili na hindi ko gawin ng ibang bagay, gawin ko ibang bagay.

So yung communication, diba?

At kung alam mong may space, set yung boundaries mo.

Yung parang pwede bang itong panahon na to or weekend, sakin lang.

Kung kaya, diba? Kailangan lang talagang alamin kung meron talaga.

At kung hindi naman, dito na tayo papasok doon sa sinasabi nilang,

radical acceptance, tingin ko yun ang kailangan ni Frizel.

Kasi ito na, itong realidad niya, wala na tayong magagawa sa sitwasyon niya.

At siguro marahil marami din ang may mga ganyang sitwasyon.

It is what it is, sabi nga nila, ito na ang reality, paano tatanggapin.

Yun ang kailangan kasing gawin, tatanggapin mo.

So ito na siguro yung mga payo, paano ba ginagawa yung radical acceptance,

yung mga bagay na wala ka ng control, nandiyan na.

So siguro ang unang paalala is, unang-una isipin mo yung mga bagay,

may konti pa naman na pwede mong control yun, diba?

Halimbawa, kay Frizel, ako na lang, diba?

Since akong bahala sa inyo, di ako mamimili na lahat ng susuotin mo yun,

ng kakainin natin, these things that kind of still give you some power, diba?

Para naman kahit pa pano ma-appreciate mo pa rin,

na meron pa rin mga ibang bagay na pwede ikaw ang magdikta, diba?

Diba? Konting pakonsuelo.

And then, pangalawa, yung radical acceptance means talagang iintindihan mo nga

that there is nothing that you can do about the situation.

So maybe you want to also focus on gratitude.

Kasi meron na mga bagay na pwede ka pa rin magpasalamat pa.

Buhay ka, healthy ka, diba?

Kayang-kaya mong, ayun, katulad ni Frizel, meron siyang means na kahit pa paano,

magsustosan yung mga bata.

At saka, mahal na mahal siya nung mga bata, diba?

Nakita naman natin yung balik sa kanya ng ano.

And number three, and this is always naman paalala sa lahat ng mga,

merong mga pinagdadaanan, yung self-care.

Do not forget talaga yung sarili mo.

Walang excuse na hindi mo, or huwag kang magigilty na bigyan ng panahon yung sarili mo.

Kasi hindi mo talaga maalagaan yung mga taong nakapaligid sa'yo,

yung mga responsibilidad mo kung hindi mo intindihin yung sarili.

Pero Frizel, grabe, talagang saludo kami sa'yo at maraming maraming salamat sa'yo

dahil isinare mo yung kwento mo sa akin.

Saludo kami sa'yo.

Gusto ko yung sabi ni Mami, huwag mag-guilty kung yung sarili mo yung aalagaan.

Try mo din.

Try mo din, Justin.

Mga kapatid, Chiki Roa Puno po.

Simula ng inyong araw na puno ng impormasyong kapakipakinabang.

Sama na sa isang makabuluhang bumaga.

Tumutok at mag-subscribe sa social media pages ng News 5.