ANG NAWAWALANG NANAY SA AKLAN | Aswang True Story JOIN Xethennial Membership: https://www.youtube.com/channel/UCZ6nWtA2u9KS3EreDzMrYew/join - Unique Badge and Emoji sa live chat at comment section - Shout-out sa new members/renewed members sa simula ng video Email: mkn.thelmo@gmail.com mga kwento ni Thelmo channel: https://www.youtube.com/c/mgakwentoNiThelmo Xeth Tagalog Horror Animation: https://www.youtube.com/c/XETHTagalogHorrorIllustration Sir Xeth channel: https://www.youtube.com/c/ThelmoFiles Facebook Account: https://web.facebook.com/xeth.helmo.3 Facebook Page: 1. https://www.facebook.com/Mga-kwento-ni-Thelmo-328269211396623/ 2. https://www.facebook.com/ProyektoHelmo Instagram: https://www.instagram.com/xeth_helmo/ #ThelmoHorrorStories #TagalogHorrorStories #MgaKwentoNiThelmo

Video Transcript / Subtitles:( AI generated. About AI subtitles » )

* AI ("Artificial Intelligence") subtitles on Tagalog.com are generated using "Whisper" by OpenAI (the same company that created ChatGPT and DallE2). Results and accuracy may vary.
* The subtitles do include errors occasionally and should only be used as a tool to help with your listening practice.
* You can request this website to create a transcript for a video if one doesn't already exist by clicking the "Request AI Subtitles" button below a video. Transcribing usually takes 30-40% of the length of a video to complete if there are no other videos in the queue. For example, a 21 minute video will take 7-8 minutes to transcribe.
* Running a super fast cloud GPU server to do these transcriptions does cost money. If you have the desire and financial ability, consider becoming a patron to support these video transcriptions, and the other tools and apps built by Tagalog.com

MGA KUWENTO NI ZERO

Bata pa lamang si Roldan ay hindi niya nakagisnan ng kanyang nanay Dordora.

Buong buhay niyang hinahangad ang makita ito, kahit isang sulyapan lamang.

Tinatanong niya naman ang tatay ni Storr kung bakit sila iniwan.

Pero walang ibang bukang bibig ito kung hindi ang nag-asawa na ng iba.

Iniwan silang bigla.

Napaibig o mano sa isang lalaki.

Hindi sinasabi kung saan nakatira kaya bakanteng bakante ang simpati at diwa ng binata patungkol dito.

Itong tatay niya, tila ba umiiwas kapag napag-uusapan ng ina?

Makikitang wari kinakalimutan na nito ang lahat at piniling mamuhay na lamang nang walang pinagkakaabalang iba.

Hindi rasonable ang dahilan.

Ayon kay Roldan, napaka-imposible o mano na iniwan sila at sumama sa iba.

Dahil noong nabubuhay pa o mano ang kanyang lola sa panig ng tatay ni Storr, ay may nabanggit ito sa kanya.

Ayon pa sa lola noon, hindi pwedeng makisama sa tao ang nanay Rodora.

Kailangan itong lumayo para sa ikabubuti.

Mahal na mahal daw si Roldan noon pero ano bang magagawa?

Kung kapahamakan at banta naman ang kanyang dala.

Ang dami ng mga sinabi ng lola, pero puro talinghaga ang mga ito.

Yun bang palaisipan? Malalalim na hugot.

Pero alam niya sa sarili na taliwas ito sa mga sinabi ng kanyang tatay.

Nakukuha niya kasi ang mga kahulugan.

Naiisip niya baka mayaman ang nanay Rodora at maaaring may humadlang sa pagsasama nila ni tatay ni Storr.

Ito lamang ang namumuong konklusyon na siya namang nagpapaantig ng pagnanais ng binata noon.

Para masilayan ang ilaw ng tahanan.

Natanong niya din ang madalas na bumibisit ang ginang sa kanila.

Kapatid ng tatay na si Tia Elena.

Ang sabi nito, totoong umalis sumano ang nanay ng binata.

Nasa malayong lugar ito at hindi niya alam kung ano ang dahilan.

Kung bakit lumisan.

Itong si Tia Elena ni Roldan, kung ituring siya nito ay parang anak na.

May pasalubong kasi si Roldan na iba't ibang brutas.

Basta napakabait tumanon ito sa kanya.

Kasundo daw ni tatay ni Storr si Tia Elena.

Sobrang napit nila sa isa't isa.

Na parang kambal na magkakapatid.

Basta ganun lamang ang nakikita ni Roldan sa mga ito.

Kapag sinabi ng tatay na bumalik kinabukasan, babalik daw ito.

Kapag nagtatakta ng araw ang tatay, doon niya nakikita ang Tia.

At kung may hinihiling na kung anong pasalubong,

tiyak pagbalik ay dala na yon ang ginang.

Ang hindi niya alam, kung saan ba nakatira itong si Tia Elena.

Nga pala, ng mga panawang ito,

nasa edad labing pitong taong gulang na si Roldan,

payak ang pamumuhay nila,

nakagaya lamang din sa mga residenteng nakatira sa kanilang lugar.

Sa bukid banday ito ng Kalibo,

na ang pinagkakaabalahan ng kanyang tatay noon ay pagtatanim,

bukid pa diyan,

karpintero din ito at marami ng proyektong natapos.

Kung kaya naman kahit simple ang buhay,

nakakarao sila lahat kahit papano.

Nakapagtapos ng sekundarya itong si Roldan.

Pag-aaralin sana siya sa koleyo noon sa sentro ng Iloilo.

May tiyo kasi doon si Roldan na siyang pwedeng tira nito sa oras na ginistong mag-aral.

Kaso ay umiling si Roldan,

pinili niyang tulungan muna ang ama.

Lalo na at parame ng parame ang parukyano noon na nagpapagawa ng bahay.

Gustong maging katuwang ni tatay,

para kahit papano,

hindi na kumuha pa ng makakatulong na iba.

Doon na lamang sa kanyang sahod imbis na sa iba noon.

Kung kaya naman walang nagawa itong tatay sa naging desisyon ng anak,

pero sa oras na magpasyon,

siya itong mag-aral,

susuportahan niya umano sa abot na makakaya.

Ang problema nga lang noon ay nasobrahan sa sipag si Roldan.

Paano ba naman kasi?

Kahit gabi na,

nagtatrabaho pa rin ito.

Matapos samahan ang tatay sa pagkakarpentero,

pumuslit naman ang binata sa kanilang bukid para palawakin ang maisan.

Kuminsan pa,

nagtatanim si Roldan na magpapasok.

Ito ang mga puno ng Himilena.

Napakasipag umano nito.

Sobrang layo sa ilang kabataan noon na puro tambay lamang ang alam.

Madalas,

napakalalim na umano ng gabi kung umuwi itong si Roldan.

Minsan ay hindi natitiis ni tatay ni Stor.

Sinusundo niya ito.

Nababahala kasi noon ang padre de familia.

Dahil nga kalat ang balibalitang

maraming gumagalang aswang.

May ilan na nga umanong natugis at napatay ng mga tao.

Bale,

nakakaya ng mga tao napatay ng aswang.

Pero hindi pa rin dapat magpapakampante.

Kung may tatanong,

sikat ang aklan sa mga ganitong nilalang

noong mga panahon na iyon.

Hindi naman natatakot si Roldan kahit ano pang abiso ng ama.

Likas na matapang itong si Roldan.

Siguro ay epekto umano ito sa nangyari sa kanya noon.

Minsan ang binagat si Roldan ang aswang noong bata pa ito.

Kasalukuyan noon siyang papauwi galing eskwelahan

nang bigla na lamang umanong may humarang na tao.

Babae ito at napakapangit umano ng mukha noon.

Nanlilisik ang mga mata

na natatabunan ng mahabang buhok.

Partida.

Maliwanag pa ng mga sandaling iyon.

Pero nakapagtatakang nagpakita ang nilalang.

Hinabulumanoo si Roldan ng nilalang na iyon.

Tumakbo siya ng tumakbo hanggang sa naipit siya.

Umiiyak si Roldan.

Naubos ang takot at napalitan ng pagkadesperado.

Mantakin niyo.

Hinamon niya umano ang aswang ng suntukan.

Gusto niyang makipagpatayan.

Lumapit pa siya dito at panaidabog pero

bigla na lamang umanong umalis ang nilalang na iyon.

Mga kagiliw,

ipapaliwanag ko sa inyo ang sitwasyon

kung bakit tumapang na lamang bigla si Roldan.

Nasagad ang takot ni Roldan

at dahil dito

sumabog at napalitan ng walang katulad.

Tumbas na tapang at pagkadesperado.

Diba?

Madalas nangyayari ito sa isang tao.

Kapag naubos ang takot,

pasensya at iba pa,

ang balik nito ay kabangsan na higit pa sa baliwa.

Huwag niyong itanggi

dahil alam kong naranasan niyo na rin ito

at marahil hindi niyo lang napansin nun.

Kaya masasabi kong

totoo itong kwento ni Roldan.

Ang sabi niya sa kanyang ama,

napakaraming tao umano sa kanilang lugar.

Hindi lamang siya ang gumagala tuwing gabi kaya

kampante siya sa kanyang ginagawa.

Nako naman tay,

tingin niyo kaya,

mauulit pa yung nangyari dati?

Maliit pa ako nun.

Paano na kaya ngayon, diba?

Huwag kayong matakot para sa akin.

Anak,

oo, tama ka.

Malaki ka na.

Kung tutusin, kaya mo na mabuhay kahit wala pa ako.

Pero anak pa rin kita.

At bilang ama,

puprotektahan kita.

Naniniwala naman akong hindi lamang ikaw ang gumagala.

Maging ako nga ay ginagabi rin eh.

Pero,

anak kasi,

walang minti sa tiyamba.

Malay mo,

kung yung dating nilubayan ka lang ng aswang,

baka iba na yung kahihinatnan mo ngayon.

Matapos makapagsalita ng tatay ni Stor,

nagkibitbalikat na lamang si Roldan at habang papasok ng bahay,

umiling pa ang binata.

Isang araw,

hindi maganda ang naging pakiramdam ng tatay ni Stor.

Trinang kaso ito,

buhat ng ulan at init kasi habang nagtatrabaho.

Ang nangyari,

lumiban muna ito sa pinapagawang bahay ng isang pamilya doon.

Tutal,

pagtatambak lang naman ang lupa ang gawain sa nasabing proyekto.

Kaya si Roldan na lamang ang gagawa nito.

Puspusan ang naging trabaho ni Roldan.

Hanggang sa inabot na ng hapon.

Huwian na sana.

Kaso minabuti ni Roldan na tapusin na lamang ito.

Dahil konti na lang naman.

Kahit papano,

ibang gawain naman ang babalikan kinabukasan.

Sinita pa siya noon ang pamilyang nagpapagawa ng bahay.

Kaso ayon sa binata,

huwag daw mag-alala dahil hindi kasama sa sahod iyon.

Mga alas 10 na ng gabi nang natapos si Roldan.

Habang binabagtas niya ang daan pauwi,

bigla namang umulan.

Kaya naman pumuslit na muna ang binata

sa isang kamalig malapit sa kanilang uma.

May malapit na bahay doon.

Ang nakatira dito ay kamag-anak lang din nila.

Matagal humu pa ang ulan.

Maghahating gabi na iyon.

Pero patuloy pa rin sa pagbuhos.

Hanggang sa naging ambon na lamang ito.

At dito ay,

papauwi na sana si Roldan.

Kaso,

ilang segundo lang,

may napansin siyang tila tao doon sa kabilang parte ng taniman.

Nakatayo lamang ito.

Nasa gilid iyon ang puno ng niyog.

Nagtataka ang binata dahil malalim ng gabi at alam niya sa sarili na wala nang tao sa lugar.

Ang malapit na tahanan doon,

namumutawi ang katahimikan.

Sinipat niyang maigi at inobserbahan.

Hanggang sa nawala na lamang ito bigla.

Nanlaki ang mga mata ng binata noon.

Ayon pa kay Roldan.

Hindi siya nalilingat noon.

Talagang nakatitig lang siya pero,

bigla na lamang itong naglaho.

Hindi kalayuan ang kabilang bahagi.

At may ilaw na tumatama doon mula sa malapit na bahay.

Magpaganon pa man.

Hindi niya na lamang pinagtunan ng pansin iyon.

Umuwi na si Roldan.

At habang papalayo,

nakakarinig siya ng sigawan mula doon sa bahay malapit sa kanilang maisan.

Huminto si Roldan at sinipat iyon.

Nakita ni Roldan na nagtatakbuhan ang mga tao.

Tapos, ang padre de familia doon ay tago na lamang natin sa pangalang mga Alfonso.

Bitbit ang itak at panaysigaw ng aswang.

Mabilis na bumalik si Roldan.

Hanggang sa may napansin siyang gumagapang sa gilid ng maisan nila.

Hinala ni Roldan na aswang ito.

Kung kaya naman binagat niya iyon habang nakaumang ang itak sa kamay.

Marahan siyang gumilid at nang malapit na ang aswang.

Sinunggaban ito ng binata.

Pero mabilis itong nakailag.

At sa hindi inaasahang pagkakataon,

nilundagan siya ng nilalang na iyon.

Dahilan naman para matumba ito sa may maisan.

Pumatong sa kanya ang nilalang at hindi nakapanlaban ang binata.

Kitang kita niya ang mukha nito.

Pero naiiba sa bumagat sa kanya noon.

Na parabang isa itong lalaki.

Sumigaw ng tulong si Roldan.

Nakita niyang rumesponde si Mang Alfonso.

Pero nang makalapit ito.

Sinunggaban ito ng nilalang.

At kitang kita ni Roldan kung papano magpumiglas ito.

Habang paulit-ulit na kinakalmot.

Mabilis na bumalikwas ang binata.

Hindi niya alam ang gagawin.

Hanggang sa may bigla na lang sumulpot doon na isa pang nilalang.

At sinunggaban ito yung sumusunggab kay Mang Alfonso.

Takang taka si Roldan.

Papano ba naman kasi?

Parabang iniligtas sila noong kararating lamang na nilalang na iyon.

Patuloy yung pagbubuno.

Hanggang sa tumakbo daw yung isang aswang.

At ang naiwan doon ay yung tumulong.

Tumitig ito saglit kay Roldan.

At umalis din kaagad.

Eh, ayos ka lang ba doon?

Bungad ni Mang Alfonso.

Naging magaan ang loob ni Roldan.

Dahil walang sugat ng matanda.

Hindi pala napuruan ito.

Nagpatuloy naman ng magsasalita ang matanda.

Na ilang gabi na daw dumadalaw ang aswang sa kanila.

Buntis kasi umano ang anak niyang panganay.

Hindi kumibo si Roldan.

Tumangu lamang ito at umuwi na.

Pinigilan pa siya ni Mang Alfonso pero hindi na sumabot pa ang binata.

Nabalot ang isip niya ng pagtataka.

Naalala niya kasi na yung aswang na biglang dumating.

Ito yung bumagat sa kanya noon.

Kaparehang kapareha ng itsura.

Humaba nga lang ang buhok ng konti.

Babae din kasi ang nagligtas sa kanila noon.

Nang mapalapit na sa bahay, nakita niya naman ang tatay na papasalubong sa kanya.

May bit-bit itong itak na wari ba'y nagmamadali.

Kaagad tinanong si Roldan kung ayos lamang ba ito.

Nang marinig yon ang binata, napakunot ang mukha niya at nagtaka.

Na para bang alam ng tatay ang nangyari sa kanya.

Kinapaka pa pa siya nito at sinuri ang kanyang katawan.

Ang sabi, may sugat ba umano si Roldan?

Wala naman tay. Pero teka, papano niyo nalaman?

Ang alin? Ang nangyari sayo?

Ang aswang? Ah, may nakapagsabi sakin.

Kaya nga pupuntahan ko sana eh. Kaso papauwi ka na pala.

Nasaktan ka ba?

Umiling si Roldan. Pero naroon pa rin ang pagtataka.

Malayo ang bahay nila sa taniman ng mais.

Napaka imposible umanong may ibang nakakita at nakapagsumbong kaagad sa kanyang ama.

Isa pa, sobrang bilis ng pangyari. Kung may nakapaghatid man ng balita, maaabutan niya sana ito.

O makakasabay man lamang pauwi, diba?

Pero hindi niya na lamang pinagtunan ng pansin. Inisip niya na lamang na baka nangyari ngayon.

Pagod na pagod si Roldan. Hindi na nakapaghapunan ito.

Humiga ka agad para ipahinga ang katawan.

Itong bahay nila Roldan ay katamtaman lamang ang laki. Gawa sa amakan at pawid.

Isa lamang ang silid at may sakto sa laki na sala.

Wala silang maayos na palikuran kung kaya kung saan saan na lamang sila pumupuslit para magbawas.

Pero malayo sa bahay.

Alam niyo, tuwang tuwa talaga ako kay Roldan.

Dinitali niya pa talagang palikuran.

Tuwa na may halong pagkaawa.

Gano'n naman ang mga bahay sa liblib. Hindi naman sa nila lahat pero may ganito talaga na walang maayos na palikuran.

May biranda o mano ang bahay nila. Pero kakakumpuni pa lamang ito ng kanyang tatay.

Ginawa yung biranda kasi kapag sabagat daw ang ulan, pinapasok ng tubig ang kanilang sala.

Isang palapag lamang kasi yon at ang silid lang nila ang nakaangat sa lupa.

Tapos ang kabuhang postura ng lugar. Bukid pero may kalsada naman.

Yung maisa nila ay malapit daw yon sa may kalsada. At doon ay may mga panakanakang bahay.

Bali na sa liblibanda ang bahay nila.

Maraming araw ang nakalipas nun. Balik sa dating gawe.

Trabaho ng puspusan at gabi pa rin umuwi itong si Roldan.

Ang tatay ni Storr noon ay nasanay na lamang.

Si Roldan, hindi nawawala sa isip niya ang tagpong yon.

Pinabagabag ang binata. Hindi nga daw siya noon nagkaroon ng maayos na tulog.

Kung gayon pala, yung pagbagat ng aswang dati sa kanya, wala talagang gagawin yon.

Dahil kung meron pa, sa liit niyang yon, dapat ay pinas lang na umuno siya pero tahimik daw itong umalis noon.

Ang tanong, bakit? Bakit niligtas siya o niligtas sila? At sino ang aswang na yon?

Hanggang sa umabot na sa punto na yung nagkabuhol-buhol na palaisipan sa kanyang diwa

patungkol sa kanyang nanay, tila ba nagkakaroon na ng kasagutan?

Huwi ka pa niya sa sarili niya, hindi kaya nanay niya yon?

Isang hapon, habang abala ang tatay niya noon sa pagpapakain ng mga alagang manok,

lumapit siya dito at nagtanong,

Tay, huling tanong ko na ito patungkol sa nanay.

Pagkatapos hindi ko na kayo kukulitin pa.

Pero gusto kong marinig po yung totoo ha.

Dahil kung hindi, maglalayas ako at hindi na magpapakita pa dito.

Hirap kasing mamuhay ng puro nalang katanungan yung bumabalat sa isipan ko eh.

Matapos marinig ng ama ang mga sinabi ng binata, kitang kita sa mukha nito ang mabilis na pagkabalisa.

Yun bang lumiit ang mga mata na wari ba'y naguguluhan?

Tapos parang may sasabihin pero nagdadalawang isip.

Hanggang sa...

Doon tayo sa loob anak.

Naupo silang dalawa sa papag.

Magkaharap at sobrang seryoso ng mukha ng tatay.

Hanggang sa sinabi nito na hindi daw umalis ang nanay ni Roldan.

Nasa paligid lamang ito ng bahay pero hindi nakikilala ng binata.

Dagdag pa ng tatay.

Ito daw yung babaeng madalas bumisita sa kanila.

Sino tay?

Yung kapatid niyo?

Si Tia Elena?

Hindi ko siya kapatid.

At hindi Elena ang totoong pangalan niya.

Kung di Rodora.

Siya ang nanay mo.

Matagal mo na siyang nakikita anak.

Matagal na.

Matapos marinig ni Roldan ang mga salaysay ng ama.

Para umano siyang binagsakan ng kulog at kidlat.

Hindi kaagad nakapagsalita si Roldan.

Nangingilid ang luha niya sa mga mata at lumabas ng bahay.

Sumunod naman si tatay ni Storr.

Ang sabi pa nito.

Malaki ang naging kasalanan niya kay Roldan.

Ikinubli ang lahat para na rin sa ikabubuti.

Para na rin lumaki si Roldan ng normal.

At hindi maimpluensya ng kababalagan.

Dagdag pa ng tatay ni Storr.

Aswang si nanay Rodora.

At ito umano ang nagatid ng balita na may umataking aswang kay Roldan.

Mabuti na lamang umano at nabutan niya.

Bakit tay?

Bakit kailangan niya ikubli sakin?

Alam niyo bang malaking epekte sa pagkatao ko yung walang ina?

Aswang man oh hindi.

Pero hindi dapat kinukubli.

Nasaan siya ngayon?

Hindi kaagad nakapagsalita ang tatay ni Storr.

Muling nagtanong naman ang binata.

Hanggang sa dito na sinabi ng tatay na

Nasa loob daw ng gubat.

Sa puntong iyon.

Tanghali.

Nang marinig ni Roldan ang mga isiniwalat ng ama.

Walang ano-anong umalis ito.

Wala namang ibang gubat sa lugar na pinakamalapit kung hindi ang nasa likod lamang ng kanilang bahay.

Tinawag ba siya ng ama at sinabi ang hindi daw matatagpuan ni Roldan ito.

Hayaan na lamang daw ang nanay para na rin maging panatag ang sarili.

Pero hindi nakinig si Roldan.

Itinuloy pa rin niya ang akbang kahit wala siyang kasiguraduhan.

Wala na daw siyang pakinoon.

Mapaaswang man oh hindi.

Basta nais niyang makausap ang ina.

Halong pananabig at pagkatakot.

Pero hindi na alintana yun ni Roldan.

Ginalugad niya ang gubat.

May mga bahay sa loob.

Pero mga kubo lamang itong ginawang tambayan ng mga mga ngaso.

Hanggang sa naalala ni Roldan ang sinabi ng bumibisitang babae noon.

Gustong gusto niya ang lugar na tinawag na pangas.

Ay naman kay Roldan.

Ang pangas o manoo ay isang pampang.

Medyo malayo nga lang.

Bukod pa diyan.

Naging bukang bibig ito ng kanyang tatay noon na kapag nagkaroon ng pagkakataon.

Pupuntahan nila ang lugar na iyon.

Dito na pag-isip-isip ni Roldan.

Na baka doon nakatira ang kanyang nanay.

Malayo pa.

Pero pinuntahan niya ito.

Alam niya naman ang lugar dahil makikita ito sa kanila banda.

Hapo na nang nakarating si Roldan.

Napakaliblib at nakakatakot o manoo ang mga pustura ng mga puno noon.

Tanaw niya na ilang distansya ang pangas.

Naglakad siya palapit doon.

Hanggang sa makakita siya ng kubo.

Malinis ang kapaligiran at halatang may nakatira dito.

Sa baba lamang ito ng pangas.

Kinakabahan si Roldan.

Nagdadalawang isip itong tumuloy.

Na para bang may naguudyok sa kanya na bumalik na lamang.

Pero naroroon na siya.

Kung kaya tinatagan niya ang sarili.

Hindi man siya sigurado kung ito ba ang tirahan pero

lumapit si Roldan noon.

Malayo pa lamang ay may nakasilip na sa may bintana.

Nanlaki ang mga mata ni Roldan.

Dahil ito ay walang iba.

Kundi si Elena.

Na kung saan ito daw ang nanay niya na si Rodora.

Hindi alam ni Roldan ang nararamdaman.

Para ba umanong maiiyak siya noon?

Biro mo.

Matagal na palang nakikita niya ang nanay.

Nakatitig yun sa kanya na wari ba'y nagtataka pa.

Huminto si Roldan.

Nakikita niya ang suot nito.

Parang basahang damit at ito yung damit ng aswang kagabi.

Tuluyang bumigay si Roldan.

Hindi niya napigilang umiyak.

Naaawa siya sa kanyang nanay.

Alam niyang hindi na napapangalagaan ang sarili.

Nasipat niya ang loob ng bahay.

Isang palapag lang kasi yun na nakapatong sa malapad na bato.

Masahol pa sa dukhang daga na mas lalong napagkirot ng puso ni Roldan noon.

Oh.

Napabisita ka Roldan.

Ang layo naman ang pinunta mo.

Ano bang sadya mo dito pamangkin?

Bungad ng ginang noon.

Napakalumanay ng pagkakatawag.

Si Roldan naman ay napabuntong hininga.

Tumingala dahil patuloy sa pagluha ang mga mata.

Kaya palang bait mo sakin.

Kaya pala.

Kaya pala para mo akong anak kong ituring.

Kau pala talaga yung nanay ko.

Nay.

Pwede ba kitang mayakap?

Pwede ba yun nay?

Mayakap naman oh.

Umidi ang ginang noon.

Tumango ito at mabilis na lumabas ng bahay.

Sinalubong ka agad ni Roldan at niyakap ng mahigpit.

Humagulgol ng iyak si nanay Rodora.

Hinalikan sa pismi si Roldan.

At ang sabi pa nito,

Nahalikan niya na daw sa wakas ang kanyang anak at nayakap pa.

Matagal niya na sana umalala si Roldan.

Matagal niya na sana umanong ginawa ito.

Pero nakamulatan na ni Roldan na tiyahin lamang ang turing sa kanya.

Kaya iniingatan niya na lamang ang reputasyon.

Si Roldan,

Sobrang gaan ng kanyang loob.

Para umano siyang lumulutang sa erinon.

Maluwag na maluwag ang kanyang damdamin.

Walang kapantay na sayao man na iyon.

Hangsan na si Roldan?

Umalala si Roldan.

Walang kapantay na sayao man na iyon.

Ang sabi pa niya,

Hindi daw dapat kinuble.

Dahil kahit hindi man daw nila sabihin,

Ay matagal na siyang nangungulila sa ina.

Hindi na importante sa kanyang pagtatao.

Dahil alam niya naman sa sarili na kahit anong mangyari,

Nanay niya pa rin ito.

Ipinaliwanag ni nanay Rodora ang lahat.

Ipinagbabawal daw sa kanilang uri

Ang magkaroon ng relasyon sa isang tao.

Pero ano bang magagawa niya?

Oo at aswang siya pero,

Ang puso niya ay tao pa rin nun.

Nang mabuntis at maisilang si Roldan,

Nalagay umano sa piligro ang buong pamilya.

Maging ang mga lolo at lola ni Roldan.

Katunayan,

Ang ikinamatay ng lolo ni Roldan ay ang kauri din ng nanay niya.

Sinubukan kasing hadlangan ang mga aswang habang isinisilang ang paslit nun.

Kaya ayon,

Napahamak.

Mabuti na lamang daw at may albularyong dumating.

At dahil dito,

Naisilang si Roldan ng maayos.

Pero hindi ibig sabihin nun na ligtas na.

Dahil patuloy pa rin sa pagambala ang mga nilalang.

Yung albularyong tumulong,

Maging iyon,

Pinatay.

Kaya naman, pinili na lamang ni nanay Rodora na lumisan.

Tapos si Roldan umano ay ipinadala sa Iloilo.

Doon ito lumaki hanggang nag-idadres.

Saka pa lamang kiluha pabalik ng kanyang ama.

Wala naman daw pang gagambala na nangyari.

Marahil ay inisip ng mga aswang na wala na yung bata.

Patay na iyon.

Pero buhay pa pala.

Magpaganon pa man hanggang masid na lamang si nanay Rodora.

Kapag nagpakita kasi siya ng motibo,

Malamang sa malamang ay papatayin si Roldan nun.

Anak,

Sana naman naintindihan mo.

Maging ako ay gusto kitang yakapin.

Gusto kong ipadama ng buo sayo ang pagmamahal ng tunay na ina.

Pero mapapahama ka kasi.

Nung isang gabi, kamuntikan ka pang mapatay.

Mabuti na lang naroon ako.

Mag-iingat ka lagi ah.

Huwag ka magtatagal dito at baka may nakamasid sa atin.

Tumango si Roldan.

Yung hindi resonabling naging resonabling na.

Sakripisyo iyon.

At kapwa sila masasaktan.

Ilang saglit lang.

Ililikas kita dito nay.

Magpakalayo-layo tayo.

Doon tayo sa ibang isla.

Isama natin si tatay.

Nay, hindi po sapat sa akin yung hanggang tingin lang.

Kagaya na lang nang nakikita ko sayo ngayon.

Mas masasaktan lamang po ako.

Aalagaan kita nay.

Mahal na mahal kita.

Mahal na mahal kita.

Makalipas ang ilang araw.

Kinausap ni Roldan ng kanyang ama.

Lalayo daw sila sa lugar.

Kasalukuyan silang nasa likod ng bahay.

Pero ang sabi naman ng padre de familia.

Nakapundar na sila dito at dito din nabubuhay.

Bakit tay?

Hindi po ba pwedeng magsimula ulit?

Gusto ko makasama yung nanay at alam kong gusto mo rin yun.

Anak, lumisan man tayo, masusundan pa rin tayo ng mga kauri ng nanay mo.

Walang imposible sa mga aswang, Roldan.

Kung pwede pa yun, eh dapat ginawa ko na yun noon pa, diba?

Kung ganun po, kung walang kalayaan, bakit hindi na lang po lumaban?

Bungad ng binata noon.

Humiling ang tatay.

Hindi nga kinaya o mano ng isang albularyo.

Paano pa kaya sila?

Walang laban sila sa aswang.

Kung malakas pa tay, bakit may natatagpuan patay sa kanila?

Tay, alam mo yan.

Aswang sila pero hindi Diyos.

Narinig ko pa nga na lima mga aswang na napatay dito sa lugar natin, bande.

Alam mo yun, eh.

Isa yun din sa dahilan kung bakit ko gustong ilikas yung nanay.

Eh hindi lang aswang yung kalaban niya.

Tao din.

Na mga puntong yun.

Sa hindi malamang dahilan ay naroon pala si nanay Rodora.

At nakikinig ito.

Bigla na lamang itong sumabat.

Dalawa na lamang umano ang natira sa mga hadlang.

Inisa-isa daw ito ni nanay Rodora noon.

Kagaya niya ay nais din niyang makalaya kung kaya naghanap siya ng paraan.

Humahanap lamang ito ng tiyempo.

At papatay ni nanay Rodora ang dalawang natira na iyon.

Nagkatitigan umano si Roldan at tatay ni Storr.

Tutal, wala din naman silang tigil sa pananalasa.

Siguro makatarungan ang pagpatay ko sa kanila.

Anak, ang mga natagpo ang patay, hindi tao ang pumatay.

Kung hindi ako, walang kakayanan ng tao na manlaban sa isang katulad ko.

Sambit ni nanay Rodora na siyang ikinangangan naman ni tatay ni Storr.

Oo, namamayagpag nga ang mga aswang.

Pero nakapagtatakang kaya itong patayin ng isang tao.

Kaya pala, dahil kapwa aswang lamang din ang pumaslang.

At si nanay Rodora ang dahilan.

Wala man lamang abiso sa kanya ito.

Bumibisita sa bahay pero napakakalmado lang.

Magpaganon pa man, animo'y naging maluwag ang pakiramdam ng tatay.

Maging si Roldan noon ay ganun din ang nararamdaman.

Kagad na nagmungkahi si Roldan, natutulong siya.

Pero ayon sa kanyang ina.

Hindi daw pwede.

Mas maganda o mano yung palihim ng walang mabubulabog.

Walang alama mga kauri o mano ng nanay.

Na siya rin ang pumaslang, kaya dapat ay panatilihin lihim ito.

Para maging malaya siya sa kung anong gagawin.

Tumangulang ang mag-ama.

Nakasimangot ang mukha ni nanay Rodora.

Indikasyon na seryoso ang nanay sa kung ano.

Ayon kay Roldan, dalawang buwan nang nakalipas, umugong ang balitang may patay o mano na natagpuan sa liblib noon.

Kinabahan ang binatilyo.

Paano ba naman kasi?

Ang pagkakalarawan sa patay ay babae na nasa husto na ang edad.

Inaakala niya noon na baka si nanay Rodora na iyon.

Walang ano-anong sinabi niya sa tatay ito.

Nang malaman ang nangyari, kaagad pinuntahan nila ang lugar kung saan natagpuan ang labi.

Pero nang makarating doon, nakita nilang hindi mahitsura ang bangkay.

Nagkalasog-lasog ito at nakahiwalay pa ang ulo sa katawan.

Hindi din nila nakilala iyon dahil nga lumulobo na iyon pati na rin ang ulo.

Bukod pa diyan, inuuud na rin ito.

Hindi naman sila nagbigay reaksyon doon, baka kasi mapaghinalaan sila ng mga tao.

Lalo pat sa mga sandaling iyon, maraming residente ang naroroon at nakiki-osyoso rin.

Maraming nakakakilala sa kanila at maraming nakakaalam na wala nang asawa si tatay ni Storr.

Umalis sila.

At nang makalayo, humagulgol ng iyak itong si Roldan.

Ang sabi niya, baka ang kanyang nanay Rodora iyon dahil hindi pa ito nagpapakita sa kanila.

Kung may tatanong, dalawang beses umanong nagpapakita si nanay Rodora sa loob ng isang linggo.

Pero sa panahong iyon, halos isang buwan na itong hindi lumilitaw.

Pinakalma naman siya ng kanyang ama. Baka umanong ibang tao lang iyon. Masasaktan lang sila kapag inisip na ang nanay Rodora iyon.

Hirap naman ito, tay. Paano kung siya iyon? Eh kung ganon, tanggapin na lamang natin, anak.

Aminado akong nasasaktan ako ngayon, pero ano bang magagawa natin?

Ipagdasal na lamang natin na hindi iyon ang nanay mo.

Pagkatapos nun ay umuwi silang dalawa. Sa mga puntong iyon, umaga na nang makarating ng bahay ang dalawa.

Walang paalam na umalis si Roldan. Pinunta niya ang bahay ng kanyang nanay Rodora.

Nang makarating doon ay pansin niyang walang tao. Medyo madumi ang lugar.

Para umanong nagkakatotoo na ang hinala niya, napatay na ang kanyang nanay Rodora.

Umuwing malungkot si Roldan. Habang binabagtas ang napakasukal na lugar, may narinig siyang pagtawag.

Paglingon niya kung sino ito. Nakita niya ang isang matandang lalaki. Nakapatong ito sa nakalitaw na malaking ugat ng puno.

Pinitigan niya ng ilang segundo. Hanggang sa bumaba ito at naglakad patungo sa kanya.

Walang wala lamang si Roldan. Binati niya pa iyon ng magandang umaga. Kaso hindi naman tumugon.

Sa halip, parabang galit dito.

Anong ginagawa mo dito?

Diretsyong tanong ng matanda.

Nang marinig iyon ni Roldan ay kaagad naman niyang sinabi na may pinuntahan lang.

Pero...

Sino ang pinuntahan mo? Ang nakatira diyan? Bakit? Anong sadya mo sa kanya?

Medyo kabigatan ang pagsasalita ng tao. Kaya naman nagkakutob na ng iba si Roldan. Sa isip niya, baka aswang ito.

Kaya naman agad siyang nag-alibay. Sinabi niyang pumusit lamang siya sa lugar dahil makikisuyo ng tanim na bulaklak. Mahilig umano ito sa pananima.

Hindi ka marunong magpalusot. Kalalaki mong tao ay bulaklak ang hilig mo. Sabihin mo kamang kamag-anak mo ang nakatira diyan. Aswang ka ano?

Ano? Eh hindi, hindi no. Ano po yung pinagsasabi niyo? Manunugis po ba kayo ng aswang?

Hindi. Hindi ako pumapatay ng kauri ko.

Yang nakatira diyan ang pumapatay ng kauri. Isa ako sa mga plano niyang patayin. Naamoy ko sa iyo ang dugo niya. At naamoy ko sa iyo ang dugo ko.

Kung hindi ako nagkakamali.

Ikaw ay yung nawawalang anak ni Rodora.

Ang galing. Napakagaling.

Totoo nga ang hinala ni Roldan. Aswang nga ito. Ang problema noon ay hindi niya inaasahang naamoy pala siya ng aswang.

Umatras ang binata. Nagpalinga-linga sa likod kung saan siya tatakbo.

Pero nakaumang rin ang kamay niya sa may taluba ng itak.

Muli umanong nagsalita ang nila lang. Ang sabi nito ay inaabangan niya ang nanay Rodora. Pero ano bang nangyari at anak ang bubungad sa kanya noon?

Ang anak daw ni Rodora ang dahilan kung bakit unti-unting inuubos ang kanyang angkan ng sarili lamang din nilang kadala.

Maging ang asawa niya ay hindi pinalampas ni nanay Rodora. At ito daw yung natagpuang patay sa kabilang parte ng gubat.

Ano? Hindi pala si nanay yun? Ganoon buhay pa siya?

Wika ni Roldan sa sarili. Nang magkaroon siya ng pagkakataon, mabilis na tumakbo si Roldan. Para na umanong siyang wala sa saktong katinuanuan.

Aminado siyang may tapang siya na likas talaga sa kanya pero malaking tao daw yun. Kahit matanda ito.

Bukod pa diyan, may itakding dala kahit na aswang pa yun.

Sumasaglit ng tingin si Roldan sa kanyang likuran. Wala na ang tao doon sa kinaroroonan nito.

Pagbalik niya ng tingin sa landas. Nawindang ang binata ng bumungad sa kanya ang nakadapa habang nakatuwad na tao at sobrang pangit o manunamuka noon.

Ito yung matandang na silayan niya kanina. Nakakakilabot o mano. Malinaw na nakikita niya ang muka dahil nga may araw yun.

Tumutulo pa ang laway nito na wari ba'y natatakam ito sa kanya. Kung may tatanong niyo na kahit may araw ay kayang magpalitan niyo ng nila lang.

Ganito yan.

Kapag ang aswang ay nasa loob ng kanilang teritoryo, nakakaya nitong mag-anyong aswang pero pahapyaw lang. Iba pa rin talaga kapag gabi dahil ito ang kalakasan nila.

Umatras si Roldan. Hinatang niyang itak para kapag sumunggab o mano yun ay kaagad niyang maihataw ito.

Gumagapang na parang pusang nagtitiktik ng dagayon patungo sa kanya.

Kasabay pa nito ang pagsinghot na parabang humihilik na malaking baboy.

Tinatagpas ni Roldan ang damo. Hinaambahan niya ang pagtag. Pero hindi natitinag nun. Hindi ito umiilag. Nakasunod lamang sa kanya at palake ng palake ang bibig nito.

Para umanong goma ang pisngi.

Umiinat yon at kitang kita ni Roldan ang wari sirasirang mga ngipin na matutulis.

Napabitaw ng mabibigat na salita si Roldan.

Bigla siyang tumakbo. Pero muli ay humarang ito sa kanya ng ganoon kabilis.

Mabilis pa umano sa isang iglap.

Dito ay naisip ni Roldan na wala na siyang magagawa.

Ramdam niya na ang kamatayan noon. Kaya naman pinili niyang lumaban.

Nagipon ng tapang ang binata sa baywi ka ng...

Lumapit ka dito! Sige lapit! Nangiya ka!

Humataw ng itak si Roldan. Pero hindi tumama ito.

Umusog lamang ng konti at pinagtatawanan siya.

Paulit-ulit na inuundayan ni Roldan ng pagtaga. Pero hindi talaga siya nakakapagpatama noon.

Ilang saglit pa, bigla na lamang umanong sumugod ito sa kanya.

Napatamaan niya ng itak. Kaso napakakunat umano.

Sinakal siya nito hanggang sa natumba ang binata.

Kagaya ng nangyari sa kanya noong nakaingat.

Nagkawentro siya ng aswang na iipit si Roldan.

Hindi siya makapanglaban. Bukod sa nakadagan sa kanya ang nilalang ay napakalaking tao pa nito.

Hanggang sa...

Ako naman yung sadya mo, di ba? Huwag mong idamay ang galang batang iyan. Pakawalan mo siya!

Huwi ka ng nanay Rodora, na sa mga sandaling iyon ay dumating na lamang bigla.

Nasa gilid ito ilang dipang layo.

Si Roldan hindi niya daw makita dahil nahaharangan ng damo.

Hindi naman nakinig yung nilalang na nakadagan sa kanya.

Sa halip ay tumawa ito ng tumawa.

Huwag daw siyang pinagloloko dahil natuklasan niya na ang sekreto.

Namoy niya ang dugo ng binata na isa ding aswang.

At kung hindi siya nagkakamali ay anak umano yun ni Rodora.

Matagal nang patay yung anak ko. Baliw ka ba Tiyo Ricardo?

Sambit ng nanay Rodora.

Nagulat naman si Roldan. Tiyo pala ng kanyang nanay ang aswang na ito.

Hinigpitan ang pagkasakal dahilan namang halos lumuan ang mga mata ni Roldan sa sakit nun.

Nakalabas na umano ang kanyang dila. Hindi na siya halos makahinga.

Hanggang sa bigla na lamang umanong may umaling-aungaw na putok ng baril.

Dito ay nagulat ang nilalang. Nabitawan niya si Roldan.

Pagbangon ni Roldan, nakita niya ang isang ubod na tandang lalaki sa may unahan.

Ito ang nagpaputok ng baril.

Pero nagtataka ang binata dahil sa isip niya. Para kasing kasama ito ng nanay Rodora.

Ang sabi naman ni nanay Rodora, ang bala daw ay may sumpa.

Kapag tumama ito sa isang aswang ay tatalab ito at kahit na please, mamamatay ang matatamaan na iyon.

Sinubukan kong kumbinsin ang asawa mo Tiyo Ricardo.

Kahit papano'y may awa pa ako sa kanya.

Pero anong ginawa niya? Nang laban. Hindi naman pwedeng hindi ko ipagtanggol ang sarili ko.

Nagtiwala ako sa inyo. Akala ko'y dalawa na lamang ang aswang na banta.

Pati din pala kayo, dunon din ang pananaw.

Ikaw ang bali Rodora. Hindi nga natin sila kapamilya pero kauri natin sila.

Paano mo nagawang tablahin ang mga kauri mo? Dahil ba dito? Ito, itong anak mo sa tao.

Ang tugo naman ni nanay Rodora, kahit sinong ina ay hindi kayang pabayaan ng kanilang anak. Kahit kauri pa basta banta ito.

Gagawin niya ang lahat, maprotektahan lamang ang anak.

Dagdag pa ni nanay Rodora.

Akala niya ay tapos na dahil napatay niya na ang dalawa at huling banta pero hindi pa pala.

Baliw ka nga Rodora. Tinabla mo ang marami kapalit ng isa.

Tinabla ko yung kalahi Tio Ricardo. Hindi lang dahil sa anak ko. Kung hindi dahil sa prinsipyong pinaiiral niyo at pananalasa ng mga tao.

Sabat ng nanay Rodora.

Sumunggab daw itong si Ricardo. Pero pinaputukan ng pinaputukan ng baril ng matanda.

Makikitang hindi iniinta ang pagkatama. Nakalapit pa ito kay nanay Rodora. Kaso bigla na lamang itong nangisay. Natumba. Tumirik ang mga mata.

Tumayo si Roldan at mabilis na lumapit sa nanay.

Nakita niyang bumubula ang bibig ng aswang.

Lumapit na rin yung ubod na tandang lalaking iyon.

Kinakargan pa ng bala ang baril nito.

Ang sabi ng nanay Rodora. Lolo daw ito ni Roldan. At ang pangalan ay Islao. Kakarating lamang umano galing pang Mindanao.

Buhay pa pala yung lolo ko sa panig mo nay.

Pero, pero papanong magkasundo kayo? Diba nga aswang din siya?

Nakapagtataka nga. Papanong tumulong ang lolo ni Roldan.

Ang pinupukol na punto dito ay ang kaukulang patakaran na hindi pwedeng magkaroon ng anak.

Ang isang aswang sa tao. O sa ibang salita, hindi pwedeng magkaroon ng pamilyang tao iyon.

Hanggang sa nagsalita itong si Lolo Islao. At ang sabi. Katulad ni nanay Rodora. Lumikas din sila. Pero bumalik si nanay Rodora.

Dahil hindi nito matiis si Roldan.

Pumapanig si Lolo Islao kay nanay Rodora. Maging ang lahat ng mga kapatid ng nanay Rodora noon.

Pero para maiwasan ng malawakang kaguluhan.

Minabuti nilang lumikas. Pero nang malaman ni Lolo Islao na pumapalag si nanay Rodora sa kauri nito.

Naiisip niyang bumalik at makipag sa palaran na lamang. Katunayan, pabalik na rin ang mga kapatid ni nanay Rodora.

Papasalamat ako tayo at paparating na sila. Huwag tayo maging duwag. Ikaw na rin yung nagsabi na iba tayo kumpara sa kanila.

Pinalaki mo kaming mabubuti. Kaya hindi mo ako masisisi kung nasa panig talaga ako ng mga tao.

Bakit pa kailangan sundin ang prinsipyong baluktot na noon pa man mapanghasik na?

Hindi na nakapagsalita ang matanda. Ilang saglit lang ay umalis na ito.

Ang labi doon ay kinadagdad lamang ni nanay Rodora na parang laruan.

Sobrang lakas talaga ng aswang ayon kay Roldan.

Tapos ay inilibing ito sa liblib. Nakakabili bumano ang lakas kahit nasaan yung tao pa.

Hindi lang niya nakuha ang abilidad nito dahil nagmana siya sa kanyang ama.

Nagsidatingan ilang araw makalipas ang mga kapatid ni nanay Rodora. May mga sariling pamilya pala ang mga ito.

Tatlo ang mga kapatid ni nanay Rodora. Puro lalaki.

Nakilala niyang lahat.

Malamang sa malamang, sa puntong yon o mano ay wala na sigurong gagambala pa.

Kumbaga, malaya na sila.

Mantakin niyo, pumalag na ang mga kapatid o kapamilya ni nanay Rodora.

Kapag may gulo ay hindi na sila takot makipagpatayan. Wala na sa kanila ang prinsipyo-prinsipyo na iyan.

Ang umiiral ay ang mamuhay ng normal na parang tao lamang din.

Nakasama na nila sa wakas si nanay Rodora. Sobrang saya noon ni Roldan.

Alam niyo, pwede naman palang pigilan ang sumpong ng aswang.

Kaya nga daw itong gawin ni nanay Rodora.

Sadyang pinasok lang talaga ng kademonyoan ng iba at nagpapadala sa tukso ng dilim.

Ang masasabi ko sa kwento,

tunay ngang lingid sa kaalaman natin ang mundong ginagalawan ng mga aswang.

Though marami namang patunay na ganun talaga sila.

Hindi lang natin alam na habang namumuhay tayo ay may nangyayari palang kaguluhan sa panig nila.

Mantakin niyo, yung lugar dito talaga nangyari.

Tingin ko ay wala nang mapanghasik na aswang doon.

Lalo na yung pamilya ni nanay Rodora na nakatira doon.

Ramdam kong mababait sila.

Tama at walang nanay na kayang talikuran ang anak.

Maliban na lamang kung sinapian ng demonyo ang isip.

Kagaya na lamang ng iba dyan na nagpabuntis tapos binibigay ang bata sa iba.

O hindi naman kaya tinatapon.

Bilib din ako sa tatay ni Roldan.

Napalaki ng mabait at naging responsabling anak ito.

Sana lang lahat ng mga magulang mababait na kagaya ng nailalarawan sa kwento.

Mantakin niyo, sa palaran ng ginawa ng mga magulang ni Roldan, magkaroon lamang ng ligtas na buhay ang binata.

Hanggang dito na lamang po Sir Seth.

Maraming maraming salamat.

Salamat po.